Entuzjazm i sprzeciw wobec Chrystusa

ks. Waldemar Chrostowski

Listy św. Jana Apostoła – które są fragmentem Apokalipsy – do Siedmiu Kościołów Azji, siedmiu wspólnot, są skierowane do chrześcijan przeżywających rozczarowanie, że w świecie zbawionym przez Chrystusa wciąż istnieje wiele zamętu oraz grzechów i wypieranie się wiary. To, co dzisiaj dzieje się w Kościele, ma liczne precedensy w przeszłości, również najdalszej, sięgającej samych jego początków, której świadectwa znajdujemy w Nowym Testamencie.

Przedstawiając rozpowszechnianie się wiary w Jezusa Chrystusa i wielki entuzjazm, jaki towarzyszył jej przyjmowaniu, autorzy Nowego Testamentu nie pomijają trudności i sprzeciwów, na jakie napotykała. W spojrzeniu na Kościół nie można poprzestać na czysto ludzkich kategoriach i ocenach, bo nie wyczerpują one jego istoty i rzeczywistej tożsamości.

Wychodząc od własnego doświadczenia życiowego, św. Jan podkreśla potrzebę wytrwałości jako cnoty, której najbliższa jest cierpliwość. W obliczu prześladowań, jakie spadają na chrześcijan, nie można tracić ducha. Podstawę niezachwianej nadziei stanowi wiara w Jezusa Chrystusa – ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. To ona pomaga przezwyciężać wszystkie przeciwności i prowadzić dobre życie jako zadatek życia wiecznego. Zapis przekazanego orędzia, pozostając w duchu tradycji prorockiej, z której wyrosły księgi święte, jest przeznaczony dla obecnego pokolenia, a także dla wszystkich pokoleń chrześcijan, bo sytuacja z początków Kościoła będzie się powtarzała.