Benedykt XVI. Ostatnie rozmowy

Wywiad-rzeka z emerytowanym Papieżem Benedyktem XVI.

W Ostatnich rozmowach emerytowany papież mówi wprost o powodach swojej rezygnacji, kluczowych momentach swojego pontyfikatu, o konklawe i o swoim następcy – Papieżu Franciszku oraz o trudnych i kontrowersyjnych wydarzeniach, które miały miejsce, gdy zasiadał na Tronie Piotrowym. Benedykt XVI nigdy wcześniej nie mówił tak otwarcie o swojej wierze, współczesnych wyzwaniach chrześcijaństwa i o przyszłości Kościoła. Jeden z największych teologów i myślicieli naszych czasów opowiada również o swojej rodzinie i innych drogich mu osobach, a także o kluczowych momentach w swojej biografii. Po raz pierwszy w historii Kościoła Papież emeryt podsumowuje swój pontyfikat oraz szczerze odpowiada na pytania, które od kilku lat nurtują nie tylko dziennikarzy, ale i wielu katolików.

Peeter Seewald jako publicysta przez ponad dwadzieścia lat towarzyszył dawnemu prefektowi Kongregacji Nauki Wiary w jego kardynalskiej i papieskiej posłudze. Ale mimo iż książka „BENEDYKT XVI. OSTATNIE ROZMOWY” nie jest pierwszym spotkaniem papieża-emeryta i niemieckiego dziennikarza, jest tak wyjątkowa w intymnym pochyleniu się nad najważniejszymi wydarzeniami z życia Josepha Ratzingera, tak szczera, tak wprost wyjaśniająca przyczyny abdykacji, trudne wydarzenia oraz fakty z jego bogatej biografii (od czasów najdawniejszych do ostatnich – trudnych lat związanych z pontyfikatem „po Wielkim Janie Pawle II”), że mocniej bije serce, gdy się czyta ostatnie publiczne wyznania Benedykta XVI konsekwentnie trzymającego się z dala od wielkich spraw Kościoła, prowadzonego dziś ręką Papieża Franciszka. Dzięki celnym, wnikliwym pytaniom Seewalda i szczerym odpowiedziom jego rozmówcy, poznajemy Benedykta XVI – Człowieka. Mimo, że dużo tu dat i faktów, sporo teologicznych przemyśleń, czytelnik bez trudu dzieli wspomnienia małego „Józia”, młodzieńcze rozterki dorastającego Josepha, zdumiewającą nieśmiałość i pokorę kardynała, który przez lata jawił się jako „ten sztywny Niemiec, przeciwieństwo spontanicznego Wojtyły”. Papież-emeryt zwierza się nam niemal szeptem, jak na starszego pana przystało, że zdrowie już nie to, że teraz czas na młodszych, ale że on nadal chce być pomocny Kościołowi. Ciągle stara się pisać, tworzyć i nieustannie żyje modlitwą za pontyfikat Franciszka i za tę rozpędzoną ludzkość tęskniącą za Bogiem. A kiedy czytamy jego słowa z wielkopostnych rekolekcji dla Kurii Rzymskiej, wypowiedziane kilka dni przed rezygnacją, w których stwierdza, że „wierzyć to nic innego, jak w nocy świata dotknąć ręki Boga, i tak – w ciszy – słuchać słowa i dostrzec miłość”, mamy pewność, że wypowiedział je ten, który pozostał Opoką, chociaż bliżej Mu do życia ukrytego za klauzurą niż do wypływania w Piotrowej łodzi na wzburzoną wodę.

Jan Paweł II i Benedykt XVI, Jan XXIII i Paweł VI, Piotr Apostoł i Ci, którzy po nim przyszli, oddali swoje ciało, siły, zdolności i charyzmaty, swoją niemoc i bezsilność, swoje uczucia i tęsknoty, swoją wielkość i uniżenie.

Cóż masz, czego byś nie otrzymał?

Sylwia Mazurczak